என் மனைவி அருக்காணி, ஒரு அழுக்கான ராட்சசி. கோபம் வந்தால் ஏழு நாட்கள் தொடர்ந்து கத்தி ஊரைக் கூட்டிவிடுவாள்.

என்ன, ஒரே ஒரு நல்ல குணம். அவளுக்கு வாரத்தில் ஒரு நாள் மட்டும் கோபம் வரும்..!!

அவளது பேச்சுக்கு சென்னைத் தமிழ் அகராதி இருப்பதாக தெரியவில்லை.

உதாரணமாக, “பாடு” என்கிற சொல்லுக்கு பெரும்பாடுபட்டு பல அகராதிகளை புரட்டி பார்த்தும் பலன் இல்லை.

இன்று காலை கச்சேரி (ர)களை கட்டி விட்டது.

“ஏ, கசுமாலம், பாடு, தாயோழி, பணம் கேட்டா பம்முறே நீ..!! எந்த கண்டார ஓழி கூதியிலே சொருகிட்டு வந்தியோ..? அடிச்சு ஓக்கறதுக்கு அவளுக, வடிச்சு கொட்ட நானா..? கொட்டையை நசுக்கி சாவடிப்பேன் தேவடியா மவனே..!! நாளைக்கு பணம் வந்தாகணும். இல்லாட்டி என்ன செய்வேன்னு எனக்கே தெரியாது..!!” என்று அவள் கத்த, சுற்றி பலர் வேடிக்கை பார்க்க, எனக்கு ஒரே அவமானம்.

வாரா வாரம் இதே அவமானம், ஆரவாரம் தான். அவமானம் அவளுக்கு இல்லை. எவ்வளவு உரத்த குரலில் கத்த முடிகிறதோ, அந்த அளவுக்கு தன் பக்கம் நியாயம் இருப்பதாக மக்கள் கருதுவர் என்பது அவளுடைய கணிப்பு.

பிறக்கும்போதே இவளுக்கு இறைவன் தொண்டயில் ஒலி பெருக்கியும், புண்டையில் நிரோத்தும் வைத்து விட்டானோ என்னமோ..? வாரிசு இல்லை..!!

இருந்தாலும் செலவுக்கு புடுங்கி எடுப்பாள். கணக்கு கேட்டால் கச்சேரி தான்..!!

நான் ஒரு வீட்டில் ஓட்டுநராக வேலை பார்கிறேன். அன்று அந்த ஆபீசர் வெளியூர் போய் விட்டதால், வீட்டில் அவரது மனைவி தனியாக இருந்தாள்.

நான், “அவளிடம் சென்று கடன் கேட்டுப் பார்க்கலாம், கொடுக்கா விட்டால் கத்தியைக் காட்டி சங்கிலி, வளை, கம்மல், மோதிரம், நெக்லஸ் இப்படி நகை வகைகளைத் திருடி வரலாம்..!!” என்று அவரது வீட்டிற்க்கு போனேன்.

மின்வெட்டு காரணமாய் அவரது வீட்டு வாசலில் தயங்கி நின்ற என்னை, பக்கத்து ப்ளாட் பெண் கதவை திறந்து என் கையைப்பிடித்து இழுத்து, “உள்ளார வாங்க, யாராச்சும் பார்த்துட்டா வம்பு..!! வெளியே நின்னா யாராச்சும் தப்பா நினைப்பாங்க..!!” என்று கிசுகிசுத்தபடி உள்ளே அழைத்துக்கொண்டு போனாள்.

நான் திருடனுக்கு தேள் கொட்டினது போல விழித்தேன்.

அவள் என்னை பேச விடாமல், அவளே பேசினாள். “என் கணவர் நைட் ஷிப்ட் வேலைக்கு போய்ட்டார். காலை 7 மணிக்கு தான் வருவார். ஆனா உங்களை நல்லா கவனிக்கச் சொல்லி இருக்கார். அவருக்கு தெரிஞ்சே தான் இதெல்லாம் செய்யறேன்..!!” என்றாள்.

எனக்கு தலை கால் புரியவில்லை. அவள், என்னை யாரோ என்று நினைத்து பேசுவதை புரிந்து கொண்டேன்.

பணம் இல்லை என்கிற காரணத்தால் எனக்கு இக்கட்டாக இருந்தது. அதனால் ஜோலியை முடித்துக்கொண்டு நழுவி விட வேண்டும் என யோசித்தேன்.

“என்ன யோசிக்கறீங்க..? வழக்கமா நான் 1000 ரூபாய் வாங்குவேன், உங்க கிட்ட பணம் கேட்க கூடாதுன்னு சொல்லி இருக்கார். நீங்க இன்ஸ்பெக்டர் ஐயாவுக்கு வேண்டியவர் தானே..? ரெய்டு கிய்டு வராம பார்த்துண்டா போதும். வாங்க பெட்ரூம் போய்டலாம்..!!” என்று என்னை பெட்ரூமுக்கு அழைத்து சென்றாள்.

நான் முலைக்காம்பு நழுவி வாயிலே விழுந்த மாதிரி ஜொள்ளு விட்டு அவள் பின்னால் சென்றேன்.

பெட்ரூமுக்கு சென்றதும், “உண்மையான ஆள் வருவதற்குள், ஓத்து விட்டு ஒட்டம் பிடிக்க வேண்டும்..!!” என்று நான் மனதுக்குள் நினைக்க, டக்கென மின்சாரம் வந்துவிட்டது.

மின்சாரம் வந்து விளக்கு எரிய, நான் அவளை பார்த்தேன். அவள் அரைகுறை உடையில் கவர்ச்சியாக இருந்தாள்.

நான் எப்போதும் நேர்த்தியாக உடை அணிவேன். எனவே அவள் என்னை இன்ஸ்பெக்டரின் நண்பனாக கருதி விட்டாள்.

“ஏதாவது சாப்பிடறீங்களா..?” என்றாள்.

“இனிப்புடன் டீ, காப்பி..?” என்று எனக்கு வார்த்தைகள் வருவதற்குள்,

அவள், “பிராந்தி..?” என்று சொல்லி முடித்தாள்.

எனக்கு அவள் பேசினாளா, இல்லை வெறும் மனப்பிராந்தியா என்று தெரியலை. அதற்க்கு மேல் என் தொண்டை அடைத்துக்கொண்டதால், எனக்கு வார்த்தையும் வரவில்லை.

அவள், “என்னன்னு சொல்லுங்க..?” என்க, நான் வாய்திறக்காமல் மெளனமாக இருந்தேன்.

நான் மௌனமாக இருக்கவே, அவள் சப்பாத்தி எடுத்து வந்தாள். பாதகத்தி வெறும் சப்பாத்தி மட்டும் கொண்டுவந்தாள்.

நான், “குருமா வருமா..?” என்க,

அவள், “வேடிக்கையாய் பேசறீங்க, இதோ கொண்டு வர்றேன்..” என்று குருமா எடுத்து வந்தாள்.

நான் சாப்பிடும்போது ரேடியோ பாடியது,

“அன்னம் இட்ட வீட்டிலே,
கன்னக்கோலைச் சாத்தவே,
எண்ணம் இட்ட பாவிகள்,
மண்ணாய் போக நேருமே..!!”

அபசகுணம் போல இந்த பாட்டை நேரம் காலம் தெரியாமல் ஒலி பரப்பும் வானொலி ஊழியர்களை திட்டினேன்.

“மடையா, நீ சாப்பிடுவது அன்னம் இல்லை, சப்பாத்தி தான். ஏன் உணர்ச்சி வசப்படுகிறாய்..? காம உணர்ச்சி மட்டும் போதும்..!!” என்றது என் மனப்பிராந்தி..!! மன்னிக்கவும் மனசாட்சி..!!

“வேறு ஆள் வந்து கதவைத்தட்டி இடையில் தடங்கல் ஏற்படுவதற்குள், அவளது உடையை அவிழ்த்து, இடையை தழுவி, கருமமே கண் ஆகி காரியத்தை முடி என்றது என் மன சாட்சி..!!

ஆஹா, மன சாட்சி என்றால் இப்படி அல்லவா இருக்க வேண்டும்..!! “வேலியும் ஓணானும் போல, தாலியும் கழுத்தும் போல புண்டையும் நிரோத்தும் போல..!!” என்று, என் மனம், என் மனசாட்சிக்கு பாராட்டு சொன்னது.

“பாராட்டு அப்புறம். கவனி அந்தப்புரம். ஓத்து முடி, ஓட்டம் பிடி..!!” என்று, என் மனசாட்சி முடுக்கி விட, நான் அவளது முலையைச் சுவைத்தேன். கசக்க கசக்க இனித்தது.

அவளுக்கும் அவசரமோ..? என் பூளை உருவி 60 டிகிரியிலிருந்து, 90 டிகிரி ஆக்கினாள்.

யோகமாய் வந்தவளை வெளிச்சத்தில் கவனித்தேன். அவளது கையில் பொன் வளையல், கழுத்தில் கல் வைத்த நெக்லஸ், விரலில் மோதிரம், காதில் தொங்கும் தங்கக் கம்மல், தொங்காத தங்க முலைகள், கொடுத்துச் சிவந்த கரங்கள் என்று கேள்விப்பட்டு இருக்கேன். இங்கே அவளுக்கோ கொடுத்துச் சிவந்த புண்டை..!!

அவளது புண்டையில் நக்க ஆரம்பிக்க, மதனநீரின் சுவையில் புளிப்பு கலந்த இனிப்பு. ஆனால் நடுவில் மாற்றான் வந்து விட்டாலோ கசப்பு..!!

வேகமாக நக்கியது விக்கலை ஏற்படுத்த, அவள் தலையில் தட்டினாள். மொத்ததில் அங்கே நகை, சுவை இரண்டும் கலந்து கிடந்தன.

“நல்லாவே செய்யறீங்க. அசுர வேகம்..!! ஆனால் ஏன் அவசரம்..? நிதானமாய் செய்யலாமே..?” என்றாள்.

“என் பொண்டாட்டி ரொம்ப நாளா ஊருக்கு போய் இருக்கா. அதான் காய்ஞ்சு போய் இருக்கேன்..!!” என்று மழுப்பினேன்.

“அப்படின்னா நாளைக்கும் வாங்களேன்..!!” என்றாள்.

நானோ, பதில் சொல்ல தெரியாம, அவள் உதட்டில் என் உதட்டை அழுத்தினேன். நிரோத்தை மாட்டி, அவள் புண்டைக்குள் என் பூளை சொருகினேன்.

10 நிமிடம் குத்திவிட்டு, நிரோத்துக்குள் விந்தை செலுத்தி விட்டு விலகினேன்.

மீண்டும் மின்சாரம் கட். வாசல் கதவு தட்.

அவள் உடை அணிய எழுவதற்குள் சொன்னேன், “நீங்க இருங்க. நான் போய் பார்க்கிறேன்..!!” என்று.

“சரிங்க, யாரோ கஸ்டமர் ஆக இருக்கும். உட்காரச் சொல்லுங்க. நான் மேக்கப் பொட்டு வந்துடறேன்..!!” என்று அவள் வேலையை ஆரம்பித்தாள்.

நான் அவளது அனுமதி பெற்று வாசல் கதவை திறந்தேன்.

என் வேலை முடிந்ததும், வாசலில் நின்றிருந்த, ஆசாமியை முட்டி மோதியபடி ஓடினேன். வந்தவன், கருப்பா, சிவப்பா, ஏன் ஆனா, பெண்ணா கூட பார்க்காமல் தெருவில் ஓடினேன்.

ஓடினேன்.. ஓடினேன்.. ஓடிக்கொண்டே இருந்தேன்..!!

ஓடும் போதே மனசாட்சி பேசியது..,

“மனைவி அருக்காணி வாயாடி தான், ஆனா அவ இவளை விட நல்லவ..!!”